Stress & ontspanning

Ik kreeg wat tips:
Onlangs had ik een lunchafspraak met een van mijn blogvolgers. Oké, ze is ook vriendin P. maar wel een soort van redelijk onafhankelijk criticus als je begrijpt wat ik bedoel. Dus ze gaf mij een tweetal tips waar ik gelijk werk van zal maken.
Ze vertelde dat mijn blogs heel interessant zijn, leerzaam en dat ze er goede tips uithaalt (all for free) maar dat ik wellicht, heel misschien de blogs iets moet inkorten. Het is op een gegeven moment te lang, dan wijk ik iets af van het onderwerp en verlies dan op een gegeven moment de rode draad. Dus eigenlijk de clue van mijn verhaal. 
Een hell of a tip, dus dank hiervoor aan bovengenoemde. Het zal een overblijfsel zijn van de charlotte-s-blog.nl en misschien moest ik die draad voor mijn kritische kant van het leven daar maar weer oppakken en de Mara Vé alleen de focus op voeding en welzijn behouden. De andere tip was of het dan misschien iets frequenter kan, want soms zit er best een periode tussen. Consider it done, bij deze.

Waarmee ik gelijk wil aangeven dat ik altijd opensta voor suggesties. Kijk, wil je een compleet plan van mij waardoor je weer helemaal lekker in je vel zit, dan zeg ik, maak een afspraak en we praten verder. Wil je alleen mijn blogs lezen, die ook waardevolle tips en handvaten bevatten, ook prima. De filosofie dat ik je ermee kan helpen is voor mij al een kleine beloning.

Terug naar de blogs, wat is het thema van vandaag dan? Het stukje kan niet meer al te veel letters bevatten want ik heb al een half a4-tje vol getypt en dan heb ik het nog niet eens over mijn onderwerp gehad. Help, ik voel druk. Een gezonde vorm van druk maar toch. Stress. En daarmee snijden we gelijk het onderwerp van vandaag aan, een alledaags probleem voor iedereen.

Stress en ontspanning!
In een wereld van meer, mooier, sneller, beter en vooral de eerste willen zijn maakt dat we momenteel leven als een kip zonder kop. We zijn heel druk maar komen nergens aan toe, boeken geen resultaat en worden er vervolgens nog onrustiger daarvan. Dus om die onrust te onderdrukken ga je weer op zoek naar de volgende activiteit en zo creëer je nog meer onrust en gaan we nog meer activiteiten in ons leven inruimen waardoor we uiteindelijk, geheel ontevreden, doodmoe en gedesillusioneerd steeds maar in dat muizen rad blijven draaien. Want we willen ons bewijzen; “ontspannen en niks doen is voor losers en daarmee bereik je niks”. Dat is de algemene instelling en tegelijkertijd een grote valkuil voor driekwart van de mensheid. Als je altijd op weg bent naar geluk ruil je het heden in voor een fantasie die je allang had kunnen bereiken als je nou eens eindelijk een keer had stilgestaan bij hetgeen je allemaal al hebt (bereikt).

En waar gaat het om? Je bewijzen voor de buitenwereld? Het laten zien van: kijk eens wat ik allemaal heb, kan, doe, wie ik ken, waar ik heen ga? Het hebben van een “volle” agenda is het ultieme bewijs tegenwoordig dat je ertoe doet. Ja niet bij mij overigens, ik vind je alleen maar een triest figuur en heb vooral medelijden met je. Ben je bang dat je iets mist? Wat dacht je hiervan; je mist je complete leven als je op die manier blijft doorgaan.

Wij, BIJ MIJ THUIS DUS, plannen heel bewust een weekend per maand waarin we dus niks afspreken. Een heel weekend waarin last minute wordt beslist wat we doen en hoe we invullen. Is dat lekker wat lummelen, heerlijk, is dat last minute ergens heen? Ook prima. Maar geen planning. Mijn hele week ren ik al op een ritme en bewust geplande activiteiten. Ik ben moeder en moet wel een schema hanteren anders krijg ik niks gedaan. En in dat schema zit ook heel bewust wat ontspanning in. Ik ga niet vertellen hier hoe mijn dag eruit ziet maar toen ik nog (meer dan) fulltime werkte voor een baas en geen gezin had, dacht ik serieus dat ik het druk had. Oke, ik had andere prioritieten en activiteiten, de rest laat ik in het midden.

Doordat we massaal constant “aanstaan” is ook spontaniteit of een onverwacht bezoekje van iemand echt een drama geworden. Ondenkbaar dat je even spontaan ergens langs kunt gaan want de ander schiet gelijk in de stress. Waar onze ouderen verlegen zitten om een bezoekje zijn de jongere generaties niet zo’n fan ervan. Nog niet.

Social Media:
Toch zouden we er goed aan doen ons leven wat minder te laten bepalen door wat anderen denken, zeggen en allemaal doen van welk we onder andere "ongewild" deelgenoot worden gemaakt door sociale media. Acht van de tien dingen die je er ziet zijn totaal niet belangrijk, niet eens leuk en brengen eerder onrust en een ongelukkig gevoel met zich mee dan dat het je vrolijk maakt. Oké, behalve de kattenfilmpjes dan. Die blijven hilarisch. Maar duik je eenmaal in een van die posts, voordat je het weet ben je tien minuten verder. En wat heb je dan gezien wat bijdraagt aan je dag? De tijd glipt als zand tussen je vingers door, verknoeide tijd. Gemiddeld wordt zo, inmiddels, meer dan drie uur per dag letterlijk verspilt aan die onzin, dan is het toch zeker geen wonder dat we ons werk niet meer gedaan krijgen? En dat we druk voelen omdat we weten dat we eigenlijk in die tijd wel al het andere werk hadden kunnen doen dat nu nog steeds niet af is. En ook nog tijd over om te ontspannen.

En dan hebben we nog de FOMO, wat social media veroorzaakt. Twee lieve ladies die mij hierover onlangs vertelden. Ze waren (bewust) de drukte ontvlucht maar het idee dat ze iets misten stak kort de kop op. Dus ze keken maar niet meer op Insta of Fb. Maar alles wat ze zagen op Sociale Media was een split second van het leven van iemand. Het wordt echter allemaal dusdanig in elkaar gezet dat het lijkt of men ik weet niet wat voor een fantastisch event heeft meegemaakt tijdens jouw bewust gekozen afwezigheid. En tijdens die afwezigheid een ontspannen activiteit hebt gedaan welke onder de eindstreep veel waardevoller is dan die filmrol aan bonte foto’s op FB en Insta.

Sociale Media; op lange termijn kan deze overprikkeling tot chronische stress leiden. En chronische stress brengt weer allerlei andere gezondheidsklachten met zich mee. Dus wees alert. Ik heb hierin maar één goede raad; Ontspan, zonder je phone. Dat is zo goed voor je hersenen, je bent je zo bewust van jezelf op dat moment. Ren er niet van weg. Na een rustmoment ben je weer in staat om de hele wereld aan te kunnen voor de komende uren. Zie het als een aanvulling en niet als verloren tijd.

En geniet….
Volgende blog zal ik iets dieper ingaan op dit onderwerp. Ik wens je een fijne dag toe met hier en daar wat opklarende ontspanmomenten. Al is het maar een korte ademhalingsoefening. 

Liefs
Tamara