Uitdaging en nieuwe start!

Regelmatig kaart ik wel eens aan dat het nooit te laat is om een nieuwe start te maken. Ik hou mij vooral bezig met voeding maar ook op ander gebied is dit belangrijk. Daar hoort ook bij dat je iedere dag, ieder moment van de dag die beslissing kunt maken. Andere voeding, andere benadering van een situatie, tot 10 leren tellen, kort lontje een beetje langer maken, dat soort dingen. Hoe moeilijk het soms ook lijkt, zeker gezien de huidige berichten die ons van alle kanten bereiken over de nieuwste opperkleuter die ze het stuurrad van de wereld hebben overhandigd.

Liever terug naar deze speldenprik op de Aarde. Nieuwe start, iedere dag, is dat mogelijk? Ja, uiteraard, al zal het voor iedereen een andere uitdaging betekenen. En wanneer je nu denkt; ja jij hebt makkelijk l*llen, bij jou gaat vast alles vanzelf! Misschien wel maar misschien ook niet. Ook ik heb mijn dagelijkse innerlijke strijd en best wel baaldagen die even niet zo goed uitkomen, waarbij ik liever in bed was blijven liggen, wat dus in mijn geval echt geen optie is, want gezin dus zorgtaken. Tenzij ik word geveld door griep, dan is er even niks meer. En ja, ook ik wring mij in bochten waarbij ik af en toe denk: hoe ben ik hier in godsnaam terechtgekomen? Ik wil dit niet. Maar tegelijkertijd is het toch ook wel mijn keuze om op dat moment daar te zijn. Want het is een gevolg van eerder genomen beslissingen.

"Jaja, en waar heb jij dan zo'n problemen mee?", zul je denken. Dat kan van alles zijn. Daarvoor ben ik, en ook jij, een mens. Iedereen is op dat gebied een ervaringsdeskundige in last en beklag. Het wordt echter pas problematisch wanneer je blijft hangen in een negatieve sfeer. In een emotie die jij je aanpast en het gedrag dat daaruit voortvloeit. Je baas is een lul, de school van je kind is waardeloos, andere mensen kunnen niet rijden, je auto doet wat hij wil, je wordt nooit gekozen/gebeld/gevraagd voor….zelf invullen, anderen zijn het de schuld dat jij…zelf invullen maar als bijvoorbeeld; dat jij je werk niet goed kunt doen, je werkstuk niet af is, je verkouden bent geworden (ja echt) iets kapot is gegaan, je te laat bent enzovoorts. Voel je hem? Dat heet de slachtofferrol.

Ik zeg ook altijd voor de grap tegen mijn man; “Jij bent dat schuld!” wanneer bij mij iets niet lukt. Maar dat is natuurlijk niet zo. Gelukkig is hij zachtaardig van karakter en kan hij dat grapje iedere keer weer verdragen. Dus het ligt ook aan je karakter en hoe je ooit hebt geleerd ergens mee om te gaan. Dat is ook lastig, want als ouder nr. 1 bijvoorbeeld altijd tegen jou heeft gemopperd over ouder nr. 2; - moeilijk, bot, lastig, egoïstisch, afwezig enzovoorts- dan wordt deze persoon negatief afgeschilderd en dan is er een gerede kans dat jij waarschijnlijk hetzelfde ervaart of ziet. Je moet sterk in je schoenen staan om een gedrag of mening niet over te nemen. De kunst is om in staat kunnen zijn om de emotie van die ene persoon te begrenzen tot hun eigen pijn. Het is namelijk niet jouw pijn. Je wordt er alleen steeds mee geconfronteerd.

Andersom is natuurlijk ook waar. Wanneer iemand heel positief reageert op iets dan is dat enthousiasme vaak heel aanstekelijk. Positieve ervaringen, ook vanuit jouw vroegere thuis, neem je ook vaak over of mee. Spelletjes spelen met het hele gezin, lekker samen een filmpje kijken, beetje borrelen in het weekend, ontspanning door wandeling, ergens over mogen praten et cetera. Positieve kijk op de wereld hebben, een nuchtere kijk op de wereld hebben, loslaten van negatieve ervaring. Dat zijn allemaal positieve eigenschappen die je ook kunt overnemen van ouders/opvoeders of andere in jouw omgeving.

Goed, nieuw begin, iets van alle dag, pijn verwerken, iets van alle dag.  Nu komt de clue: voeding en de manier waarop je daar tegenaan kijkt kan hierin ook een hele mooie rol spelen. Doordat je bepaalde voeding nuttigt kun je je beter of slechter gaan voelen, niet alleen lichamelijk maar dus ook mentaal. Voeding heeft een grote uitwerking op je vitaliteit. Jij bestaat letterlijk uit bouwstenen die jij hebt gegeten. Maar wat er tegenwoordig allemaal ultra bewerkt wordt, ook de vegetarische schnitzel behoort daartoe, staat stijf van de kunstmatige toevoegingen. Eet gevarieerd, en zo natuurlijk mogelijk, minstens een keer per dag. Eet wat vaker paddenstoelen en dan bedoel ik niet alleen de champignons (!) gebruik meer kruiden dan kun je ook eens wat minderen met dat zout. Zorg ook ervoor de juiste oliën/vetten te gebruiken. Voeding heeft een hele grote rol in hoe jij je voelt iedere dag. De kunst is om dit ook te kunnen voelen. Hoe gezonder je leeft, hoe vaker je zult ervaren wat ongezonde voeding met je doet.

Natuurlijk hoor ik je nu gillen; ja zeg, ik ga gelijk in de wei liggen om te grazen…je mag ook niks meer. En juist dat zeg ik niet. Ik, de voedingscoach, eet ook heus chips, chocolade, taart, een koekje. Ik vind een glaasje wijn, een frietje, een toastje met kaas eens in de zoveel tijd ook lekker. En zal het ook niet laten. Maar ik heb (heel erg) lang geleden het idee van diëten losgelaten. Jezelf helemaal gek maken dat je strikt moet lijnen om aan dat droomfiguurtje te komen. Het is een verspilling van je tijd en je energie. De belangrijkste factor is dat jij je goed moet voelen, en dus ook kunt ontspannen. Kun je niet goed ontspannen dan gaan allerlei “chemische” processen in je lichaam aan de slag die ervoor zorgen dat jij geen ons afvalt. Wat je ook doet.

Tip:
Bedenk waar je allemaal al goed doet. Loop jij 10.000 stappen op een dag…Bedenk eens wat dat op jaarbasis is. Spaar je dagelijks 5 euro? Bedenk eens wat dat op jaarbasis is. Maak je iedere dag 1 maaltijd dat bestaat uit gezonde voeding, boordevol vitamine, mineralen, de juiste vetten, eiwitten en vezels (koolhydraten)? Goed bezig! Bedenk dan dat je deze minstens 340 keer per jaar eet (want soms schiet het er wel eens bij in). Zie je, voel je al die positieve invloed van deze gegevens?
Maar waar gaat het dan om? Om loslaten, je angst, die verdomde weegschaal, om strikte diëten, iedere dag een strak schema en geen enkele ruimte om te ontspannen. Er zijn mensen die gaan hun hele leven lang niet naar de sportschool, eten dagelijks snoepjes of chocolade en komen geen ons bij. Maar ze hebben wel iets anders; ze zijn gemoedelijk in omgang, uiterlijk heel rustig, laten zich niet gek maken doo anderen, hun sociale leven is goed maar trekt geen zware wissel en hun mentale welzijn is in balans.

Maar ik zou geen goede coach zijn zonder de kanttekening; genen zijn ook voor een stukje verantwoordelijk voor je uiterlijk, je slanke lijn of het gebrek eraan. Maar dat betekent niet dat je geen gezond gewicht kunt hebben. Dat weet jijzelf ook heus wel. Helaas, en naarmate je ouder wordt veranderd ook je metabolisme. Dus blijf jij gezellig dooreten zoals je altijd al deed toen je een tiener was (in de groei) een twintiger/dertiger (de bloei van je leven) en verander jij niks vanaf wanneer je ongeveer 45+ bent? Dan zal je zeker 0,5 tot 1 kg per jaar blijven bijkomen. Dus het is wel verstandig om je eetpatroon na je 40^e eens flink onder de loep te nemen. Overgewicht is niet nodig als je weet waar jouw triggers liggen.: je leeftijd, leefstijl, medicijngebruik, erfelijke aanleg voor bepaalde ziektes, ontspanning, beweging, doel in je leven.  
Mijn trigger ligt bij mijn leeftijd. Ik leef gezond, heb ook nagenoeg altijd alles kunnen eten wat ik wilde maar merk wel dat nu (bijna 50) mijn stofwisseling begint te veranderen, helaas samen met een hele hoop andere veranderingen, maar dat terzijde. Dus, ook voor mij, werk aan de winkel. Maar dat is toch juist een leuke uitdaging?! Ik vind dat sjiek. Het voelt helemaal goed. Ook het feit dat je accepteert dat er een switch plaatsvindt in je leven, het belangrijkste blijft: Ik ben ik en blijf dat ook maar ik mag toch iets gaan veranderen. Een tijdje geleden ben ik al begonnen aan die nieuwe start dus ja IK ging die uitdaging aan.

Fijne dag nog…

Liefs
Mara Ve